حل محدودیت های منابع طبیعی

پلاستیک: برای اولین بار به عنوان راه حل محدودیت های منابع طبیعی در نظر گرفته شد
کلمه "پلاستیک" در اصل به ماده ای اطلاق می شود که انعطاف پذیر بوده و به راحتی شکل می گیرد. فقط در اوایل دهه 80 کلمه "پلاستیک" برای نشان دادن مواد پلیمری تغییر کرد.

خود پلیمر به معنای "ساخته شده از بخش های زیادی" یا زنجیره های مولکولی زیادی است. پلیمرهای طبیعی را می توان در طبیعت یافت، به عنوان مثال، سلولز به دست آمده از گیاهان.

تنها در اواسط دهه 1800 بود که انسان شروع به ساخت پلیمرهای مصنوعی یا پلیمرهای مصنوعی کرد. گاهی اوقات پلیمرهای مصنوعی نیز از مخلوطی از مواد طبیعی مانند سلولز استفاده می کنند، اما اغلب پلیمرهای مصنوعی از بسیاری از اتم های کربن مشتق شده از نفت و منابع فسیلی استفاده می کنند.

پلیمرهای مصنوعی دارای ویژگی های قوی، سبک و انعطاف پذیر هستند. پلیمرهای مصنوعی خواص "پلاستیکی" دارند. قبل از ایجاد پلاستیک، صنعت کاملاً به طبیعت وابسته بود: یکی از آنها کاغذی بود که از چوب گرفته می شد.

کاغذ به راحتی شکل می گیرد و سبک وزن است، اما محکم نیست، دوام زیادی ندارد و مقداری چوب مصرف می کند که برای دسترسی به اکسیژن زمین و حفظ محیط زیست مهم است.

در سال 1800، پلیمر یا پلاستیک مصنوعی در اصل برای جایگزینی استفاده از کاغذی که به چوب غیرقابل غلبه نیاز دارد اختراع شد (منبع: فوربس)
در سال 1800، پلیمر یا پلاستیک مصنوعی در اصل برای جایگزینی استفاده از کاغذی که به چوب غیرقابل غلبه نیاز دارد اختراع شد (منبع: فوربس)
استفاده از مواد دیگر مانند فلزات، سنگ‌ها، استخوان‌ها، شاخ‌ها، نیش‌ها نیز به راحتی به دست نمی‌آید و پردازش آن آسان نیست، بنابراین دانشمندان به دنبال مواد جایگزینی هستند که بتوانند به تولید انبوه، سبک وزن، قوی، بادوام، ارزان قیمت، و کاملاً به منابع طبیعی وابسته نیست.

بنابراین زمانی که پلیمرهای مصنوعی که بعداً به نام پلاستیک شناخته شدند، کشف و توسعه یافتند، انقلاب پلاستیک در دنیای صنعتی آغاز شد.

اگرچه بیشتر به دلایل اقتصادی و عملی، پلاستیک، که در حال حاضر بر ما غالب شده است، در ابتدا به عنوان راه حلی برای حفظ در دسترس بودن منابع طبیعی روی زمین ایجاد شد.

اگرچه بیشتر به دلایل اقتصادی و عملی، پلاستیک، که در حال حاضر بر ما غالب شده است، در ابتدا به عنوان راه حلی برای حفظ در دسترس بودن منابع طبیعی روی زمین ایجاد شد.

توسعه پلاستیک
در زیر خلاصه ای از توسعه پلیمرهای مصنوعی از اولین باری که کشف شدند تا به امروز آورده شده است:

تصویر لئو باکلند، مخترع پلاستیک باکلیت (منبع: BBC.com)
در سال 1839، چارلز گودیر به طور تصادفی فرآیندی به نام ولکانیزاسیون را کشف کرد که مواد لاستیکی را ایجاد کرد که کشسان تر و قوی تر بود. این ماده ایجاد شده توسط چارلز گودیر نیز یکی از اولین ترکیبات پلیمری بود که کشف شد
در سال 1846، چارلز شونبین، شیمیدان سوئیسی، هنگام ریختن مخلوطی از اسید نیتریک و اسید سولفوریک روی پنبه، به طور تصادفی نیتروسلولز را کشف کرد.
در سال 1855، الکساندر پارکز سلولوئید یا معمولاً پارکزین را کشف کرد که مخلوطی از نیترات سلولز و کافور/آهک است. سلولوئید یا پارکزین اولین ترموپلاستیک است که وقتی در معرض گرما قرار می گیرد خاصیت انعطاف پذیری دارد و وقتی سرد است سفت باز می گردد.
اولین پلاستیک های صنعتی در سال 1869 توسط جان وسلی هایت ساخته شد که پس از آن با یک جایزه 10000 دلاری از طرف شرکتی در نیویورک برای هرکسی که بتواند مواد جایگزین از عاج پیدا کند به چالش کشیده شد.
در سال 1907، لئو هندریک باکلند، بلژیکی متولد آمریکا، باکلیت را ساخت، اولین پلیمر مصنوعی که از مخلوط فنل و فرمالدئید ایجاد شد.
در دهه 1930، شیمیدانان دوپونت به نام والاس کاروترز ترکیبی از پلیمرهای حاصل از تراکم اسید آدیپیک و انواع خاصی از مونومرهای دی آمینو هگزان را کشف کردند که می توانستند کشیده شوند و به رشته های قوی شبیه ابریشم تبدیل شوند. این ماده سبک، قوی و بادوام به نایلون معروف است.
نایلون، شکلی از پلیمر مصنوعی، در دهه 1930 توسط Wallace Carruthers ساخته شد (منبع: BT.com)
نایلون، شکلی از پلیمر مصنوعی، در دهه 1930 توسط Wallace Carruthers ساخته شد (منبع: BT.com)

تبلیغی درباره نایلون در دهه 1930 (منبع: هر روز خاص است)
پس از آن، پلیمرهای مصنوعی مختلف و ترکیبات آنها با مواد شروع به کشف کردند، مانند ایمپلنت های سیلیکونی کشف شده در سال 1962، انواع پلاستیک PVC یافت شده در سال 1969، مواد پلاستیکی نوع HDPE کشف شده در سال 1970، همچنین پلاستیک های زیستی (پلاستیک ساخته شده از منابع طبیعی و نسبتاً آسان). تجزیه شدن در مقایسه با پلاستیک مصنوعی) اولین بار توسط موریس لموین در سال 1926 کشف شد. (همچنین بخوانید: 7 نوع پلاستیک)

معضل پلاستیک
ثابت شده است که پلاستیک از بسیاری جهات مفید است. اگرچه اکنون به یکی از نگران کننده ترین مشکلات ما تبدیل شده است، اما نمی توانیم این واقعیت را انکار کنیم که پلاستیک هنوز برای چندین زمینه در زندگی ما مورد نیاز است، مانند: پزشکی و سلامت.

ابزار پزشکی و شرایط پزشکی زیادی وجود دارد که می توان با استفاده از پلاستیک به آنها کمک کرد و بهتر آنها را بهبود بخشید. بیمار مبتلا به بیماری عصبی شدید مانند پارکینسون، سالمندان با مشکلات حرکتی، کودکان نوپا که هنوز در حال یادگیری آموزش حرکتی هستند.